توانایی تصمیم گیری کودکان – بخش دوم
دسته بندی : تربیت و روانشناسی
کلیپ های مرتبط
آموزش خانواده (دکتر دوایی) 2
بازی های کامپیوتری یا فعالیت فیزیکی کودکان (دکتر هلاکویی)
رفتار والدين با فرزندانشان (دکتر هلاکویی)
علل نداشتن پشتکار در انجام کارها- قسمت اول (دکتر هلاکويي)
برای داشتن کودک خلاق چطور رفتار کنیم
مواجه کودک با بدن برهنه والدین (دکتر هلاکویی)
پول در زندگی زناشویی چقدر اهمیت دارد؟ (دکتر هلاکویی)
فردای کودک امروز است
ایجاد محدودیت رفتاری در کودکان
گلايه هاي کودکان از مادراني که در خانه بند نمي شوندتوانایی تصمیم گیری کودکان بی‌گمان کودک کوچک نمی‌تواند دربارۀ همه چیز تصمیم گیری کند. میتوان در برابر انتخاب او برای نخوردن پلو تسلیم شد؛ اما در برابر نخوردن دارویش نه. تصمیم گیری کودکان
توانایی تصمیم گیری کودکان – بخش دوم
انتخاب پدر و مادر برای کودک تا زمان به‌دست آوردن قدرت انتخاب او
بی‌گمان کودک کوچک نمی‌تواند دربارۀ همه چیز تصمیم گیری کند. میتوان در برابر انتخاب او برای نخوردن پلو تسلیم شد؛ اما در برابر نخوردن دارویش نه. اگر پدر و مادر باید برای کودک تصمیم بگیرند، بهتر است علت آن را برایش توضیح دهند، تا کودک شیوۀ انتخاب پدر و مادر را یاد بگیرد.
اگر توضیحات خود را آرام، محکم و کوتاه بگویید، بهتر می‌توانید اندیشۀ منطقی پشت تصمیم گیریهای خود را به او بفهمانید، حتی برای کودکی که هنوز نمی‌تواند حرف بزند. حس امنیت کودک به‌سبب حضور نزدیکان مطمئنی ناشی می‌شود، که به‌وی برای تصمیم گیریهای خردمندانه کمک می‌کنند.
آزادی انتخاب فراوان، کودک در حال رشد را گیج می‌سازد و شیوۀ انتخاب درست را به او نمی‌آموزد. با تعیین محدودیت‌ها و توضیح علت آنها می‌توانید به کودک تشخیص انتخابهای درست یا نادرست، خردمندانه یا بی‌منطق را یاد دهید.
شاخص‌هایی برای کودک تعیین کنید، که بتواند در محدودۀ آنها انتخابهایی پذیرفته شده داشته باشد. پدر و مادر با تصمیم گیری برای کودک، سپس یاری‌اش بابت انتخابهایش می‌توانند گزینه‌های لازم را برای استقلال در تصمیم گیری به او بیاموزند.
می‌توانید با به‌کارگیری ابزار یادآورها به کودک در تصمیم گیری خردمندانه کمک کنید. این سرنخ‌ها به کودکی که سر دو راهی گیر کرده است، یاری می‌رساند. یادآور می‌تواند نگاهی ساده باشد، که می‌گوید: خودت بهتر میدونی یا چنین پرسشی باشد: به‌نظرت این دوچرخه مال کیه؟
بدین ترتیب، کودک را از نتیجۀ رفتارش آگاه می‌کند، تا درست برگزیند. از سوی دیگر، این یادآورها می‌توانند الگوی ارتباطی‌ای را در ذهن کودک پدید آورند، که درنتیجه خودش یادآور خود باشد و به کمک دیگران کمتر نیاز پیدا کند.
کودکان کوچک، ایده‌های بزرگ
اگر می‌خواهید کودک مستقل شود، باید برای انتخابهایش احترام قائل شوید. کودکان ایده‌های بزرگی دارند و وقتی مادر و پدر ایده‌های آنان را ناممکن یا احمقانه بنامند، احساس نومیدی می‌کنند و بار دیگری که باید از خود خلاقیت نشان دهند، بسیار دو دل خواهند بود.
پاسخ مشتاقانه و حمایت‌گرانه به‌ایده‌های بزرگش، خلاقیت را در کودک پرورش میدهد. در عین حال، توانایی اندیشیدن را در او بالنده می‌سازد. با محترم شمردن ایده‌هایش، این باور را که او می‌تواند بر جهان پیرامونش تاثیرگذار باشد، تقویت کرده‌اید. او نیاز دارد به این باور برسد، که می‌تواند در بزرگسالی تصمیم‌های خوبی بگیرد.
تصمیم گیری برای کودکان دوران ابتدایی
برای کودکان دبستانی زمینه‌های گوناگونی به‌منظور توانمندسازی تصمیم‌گیریهایشان وجود دارد. کارهای کوچک روزمره به‌منظور تمرین مهارتهای تصمیم گیری برای کودکان فرصت خوبی‌ست، کارهایی همچون: انتخاب غذا، لباس و بازیهای گوناگون.
شما می‌توانید دو گزینۀ ساده را – که هر دو برای شما پذیرفته شده است – برای انتخاب در دسترس او بگذارید: میخوای اول تکلیفهات رو انجام بدی یا ظرفارو بشوری؟ میخوای الان اتاقت رو تمیز کنی یا بعد نهار این کار رو می‌کنی؟ انتخاب شیوۀ انجام کاری یا جایی را که باید آن کار انجام شود، برای او بگذارید.
ما برای کمک به تصمیم گیریهای کودکمان، به او آزادی انتخاب می‌دهیم. او می‌تواند در چندین موضوع خودش تصمیم گیری کند؛ برای نمونه: دوستانش چه کسانی باشند؟ یا چگونه تکلیفهایش را انجام دهد.
در ضمن همیشه دربارۀ پیامدهای انتخابهایش حرف می‌زنیم و او را از احساسمان نسبت به رفارهایش آگاه می‌کنیم؛ اما در پایان، مسئولیت تصمیم گیری با خود اوست. همانگونه که پیامدهایش نیز بر عهدۀ خودش است و می‌تواند از آنها برای تصمیم گیریهای بعدی‌اش استفاده کند.
نادیده گرفتن انتخابهای کوچک و تمرکز بر انتخابهای بزرگ
جالب است وقتی به کودک آزادی انتخاب می‌دهیم، با مشکلاتی روبه‌رو می‌شویم. همیشه از خود بپرسید: اگر انتخاب نادرستی کند، بدترین چیزی که قرار است پیش بیاید، چیست؟ اگر پیامدهای آن زیانی می‌رساند، که میتوان از آن گذشت، بگذارید خود کودک تصمیم بگیرد، برای نمونه؛ اگر کودک می‌خواهد خودش لباسش را برای مدرسه انتخاب کند، چه چیزی پیش می‌آید؟ شاید لباس مناسبی برای یک روز بارانی برنگزیند. نتیجۀ آن چیست؟ در راه مدرسه به خانه خیس آب می‌شود.
آیا میتوان از زیان آن گذشت؟ شاید بتوانید. پس بگذارید خودش انتخاب کند. هنگامی می‌بینید که از زیانهای احتمالی برخی گزینه‌ها میتوان گذشت و در صورت انتخاب نادرست فاجعه ای رخ نمی‌دهد، زمان خوبی‌ست، که به کودک بگویید: خودت تصمیم بگیر.
میتوان رفتارهای ناخوش‌آیند کودک را به دو دسته تقسیم کرد:
- کم اهمیت‌ها؛ رفتارهای آزاردهنده‌ای که چندان هم ارزش ندارند بابتش ناراحت شویم و میتوان از آنها گذشت.
- با اهمیت‌ها: رفتارهای نادرستی که به خودش یا دیگران آسیب می‌رساند یا از سر بی‌احترامی‌ست یا به مداخلۀ ما نیاز دارد.
می‌کوشیم رفتارهای ناخوش‌آیند کم اهمیت را نادیده بگیریم و آنها را بی‌مسئولیتهای کودکانه‌ای بدانیم که به مرور زمان و با رشد کودک میتوان آنها را اصلاح کرد. بدین ترتیب، می‌شود با انرزی و اختیار بیشتری مسائل مهم را در نظر گرفت یعنی آن دسته که پیامدهای ناگوار در پی دارند.
هرچه می‌توانید نادیده گرفتن انتخاب سالهای نخستین زندگی کودک را تمرین کنید، تا بیشتر بتوانید برای درگیریهای دوران نوجوانی او آماده باشید؛ یعنی زمانی که بسیاری مسائل را ناچارید نادیده بگیرید؛ برای نمونه: پوشیدن لباسهای نادرست، مدل موی عجیب و غریب، موسیقی‌های آزار دهنده، دمدمی بودن و تندخویی، پی در پی با تلفن حرف زدن.
منبع: دنیای کودکان موفق
توانایی تصمیم گیری کودکان
توانایی تصمیم گیری کودکان – بخش اولتصمیم گیری کودکان کودکان فرآیند تصمیم گیری را در مرحله‌های زیر می‌آموزند: - نخست می‌فهمند توانایی دارند خودشان انتخاب کنند و تصمیم گیری به آنان اهمیت میدهد. تصمیم گیری کودکان
تصمیم گیری کودکان – بخش چهارمتصمیم گیری کودکان حل مشکل و تصمیم گیری دو مهارت مهم و وابسته به هم هستند. برای یافتن راه حلی مناسب و موثر برای هر مشکلی ، لازم است چند مرحله ی زیر در نظر گرفته شود : تصمیم گیری کودکان
13 شیوه پرورش مهارت های تصمیم گیری در کودکان
