یکسان نبودن سلیقۀ والدین و فرزندان

دسته بندی : کودکان و خانواده

کلیپ های مرتبط

تربیت و روانشناسی کودک از 7 تا 13 سالگی "بخش دوم" (دکتر هلاکویی)

پرورش هوش هیجانی در کودکان (2)

آیا مصرف زعفران در بارداری باعث سقط جنین می شود؟

نحوه دوشیدن شیر مادر و نگهداری از آن

تحلیل رفتار متقابل با تمرکز بر شادی - بخش دوم (دکتر علی بابایی زاد)

چیزهایی که تنها مادران پسردار می فهمند!

روش هایی کاربردی برای جلوگیری از ریزش موی سر

هوش اقتصادي کودک (2)

پروبیوتیک ها چیستند؟

آیا برای ازدواج باید عاشق بود؟

یکسان نبودن سلیقۀ والدین و فرزندان
کودک آنلاین: وقتی‌که کودکان بزرگ‌تر می‌شوند، دوست دارند اختیار بیشتری برای خرید لباس و انتخاب مدل موهایشان داشته باشند. آن‌ها به علت سن بلوغ و تغییر علایق، می‌خواهند در این مورد بیشتر نظر خود را به والدین تحمیل کنند و دلشان می‌خواهد برای کارهایشان خودشان تصمیم بگیرند.
اگر والدین و بچه‌ها سلیقه‌ای همانند داشته باشند، اختلافی بین آن‌ها به وجود نمی‌آید، اما اگر سلیقه‌ها متفاوت باشد، باعث درگیری‌های لفظی بین والدین و بچه‌ها می‌شود. برخی از والدین در زمان بلوغ فرزندشان با این مسئله روبه‌رو می‌شوند و برخی دیگر زمانی که فرزندشان در سن پیش‌دبستانی است، در مورد این مسئله بحث می‌کنند.
معمولاً بچه‌ها از دوستان و همسالان خود یاد می‌گیرند که چگونه ظاهری داشته باشند. اگر مانند دوستان خود لباس بپوشند، احساس خوبی به آن‌ها دست می‌دهد. دوست دارند از مدل‌های خاصی استفاده کنند تا اینکه لباسشان با دیگران جور باشد.
گروه‌هایی از بچه‌ها هستند که می‌خواهند توجه همه را به خود جلب کنند و لباس‌های عجیب‌وغریب یا شلوار جین پاره می‌پوشند. گروه‌هایی هم هستند که لباس‌های راحت به تن می‌کنند و ظاهری عادی دارند، درعین‌حال، لباس‌هایشان جالب است و از آخرین مد روز پیروی کرده‌اند.
معمولاً بچه‌ها با توجه به کارهای همسالان خود تغییر می‌کنند و به نظرات آن‌ها اهمیت می‌دهند. یک دختر 11 ساله ژاکتی که مادرش به او داده بود را نپوشید اما وقتی دوستش به او گفت: من از آن ژاکت خوشم می‌آید، آن را از مادرش گرفت و پوشید.
پسری از مادرش خواست که برایش یک شلوار جین مدل‌دار بخرد. روز بعد وقتی می‌خواست با دوستانش بیرون برود، آن را پوشید اما هنگام بازگشت به مادرش گفت: دیگر نمی‌خواهم آن را بپوشم، چون همۀ بچه‌ها مرا مسخره کردند.
سلیقۀ بچه‌ها اغلب در حال تغییر است. ممکن است برای مهمانی لباسی بپوشد و هنگام نگاه کردن در آینه بگوید: من این لباس گشاد را نمی‌پوشم، با این پیراهن من خیلی زشت شده‌ام. شاید او فکر می‌کند لباس دوستانش بهتر است و لباس دوستانش را بیشتر از لباس خودش می‌پسندد؛ حتی زمانی که لباس‌هایش به لباس دوستش شباهت داشته باشد. بعضی مواقع دیده‌شده است که لباس‌هایشان را برای مدت کوتاهی باهم عوض می‌کنند.
این‌گونه رفتارهای عجیب‌وغریب، والدین را متعجب می‌کند، چون به نظر والدین اهمیت داده نمی‌شود و چیزهایی که خریده‌اند، موردقبول فرزندشان قرار نگرفته است: مامان، هیچ‌کس این لباس‌ها را نمی‌پوشد و معمولاً والدین حالت دفاعی به خود می‌گیرند.
مادری به دختر 12 ساله‌اش گفت: لباس پوشیدنت مثل پسرهاست و دخترش گفت: ولی همۀ دوستانم از این لباس‌ها می‌پوشند. پسری که موهایش را مدل کوتاه زده بود، وقتی والدینش به او اعتراض کردند گفت: حالا شدم مثل یک پسر 13 ساله.
شور و شوق بچه‌ها برای اینکه لباس و مدل موی مد روز و عجیب داشته باشند، باعث ایجاد تنش در خانواده می‌شود. بعضی از بچه‌ها دوست دارند آرایش کنند، موهای سرشان را بتراشند، گوششان را سوراخ کنند، لباس‌های جین پاره بپوشند و موهایشان را مدل عجیب‌وغریب بزنند و از دوستان خود تقلید کنند. والدین هم مدام در این مورد با بچه‌های خود مشاجره می‌کنند.
اگر در مورد وضع ظاهری فرزندتان نگران هستید، می‌توانید قاطع با او صحبت کنید و محدودیت‌هایی در این مورد برایش قائل شوید و به این صورت، تا حدی زمینه را برای دوران نوجوانی او فراهم کنید.
می‌توانید بگویید دوست ندارید او چه مدل لباسی بپوشد و به او اجازۀ هر کاری را ندهید: نباید این پیراهن تنگ را بپوشی، برای تو خیلی زود است که آرایش کنی، تصویر روی آن تی شرت بسیار زننده است.
بهتر است در برخی موارد که برخلاف عقاید شما هستند، با یکدیگر به توافق برسید: من برایت این شلوار جین گل‌وگشاد را می‌خرم، اما فکر نمی‌کنی خیلی بزرگ است؟ می‌توانید بگویید: پوشیدن لباس کوتاه وقتی با دوستانت به مهمانی می‌روی خوب است، اما حالا که می‌خواهیم به خانۀ عمو برویم، لباس مناسب‌تری بپوش. اگر مراسم خانوادگی دارید، باید به او بفهمانید که باید صبر کند تا مراسم تمام شود و بعدازآن می‌تواند لباسش را تعویض کند.
البته محدودیت ایجاد کردن برای نپوشیدن مدل‌های زننده و عجیب‌وغریب درست است، اما به‌هرحال باید تااندازه‌ای به انتخاب و سلیقۀ فرزندتان نیز اهمیت دهید. سعی کنید تا حدودی با او موافقت کنید.
فرزندتان هنوز به تأیید شما نیازمند است و انتقاد کردن پی‌درپی شما از او، می‌تواند به تصویر او از خودش صدمه بزند. بهتر است خودتان را در همان سن و با همان سلیقۀ لباس پوشیدن، وضع ظاهری و تمایل به استقلال داشتن از والدین خود را به خاطر آورید؛ بدین ترتیب متوجه می‌شوید که پریشانی‌های شما در آن زمان، شباهت زیادی به آشفتگی او در زمان حال دارد.
اگر اجازه دهید لباسی را که دوست دارد به تن کند، متوجه می‌شوید که تنش‌ها کم می‌شود. برای اینکه الگوها را مشخص کنید، باید صبورتر باشید: با این پول باید یک بلوز و یک شلوار بخری، تو می‌توانی یک بلوز گران یا دو بلوز معمولی بخری، به خودت مربوط است که کدام‌یک را انتخاب کنی.
مسلماً با فرزندتان اختلاف‌سلیقه دارید اما می‌توانید نگاه مثبتی نسبت به آن داشته باشید. تا وقتی‌که فرزندتان مشکل درسی ندارد و در مدرسه از او رضایت دارند، دوستان خوبی دارد و فعالیت‌های فوق‌برنامه‌اش را به‌خوبی انجام می‌دهد، وضع ظاهری و مدل کوتاه کردن مو و لباس پوشیدن او تا وقتی از حد تعادل خارج نشده اهمیت زیادی ندارد.
نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که فرزندتان وضعیت تحصیلی خوبی نداشته باشد یا مرتباً مدل مو و لباس خود را عوض کند و مدلی انتخاب کند که سبب عصبانی شدن شما و اعضای دیگر خانواده شود.
منبع: کلیدهای تربیت و طرز برخورد با کودکان 10 تا 13 سال
یکسان نبودن سلیقۀ والدین و فرزندان